- ابراهیم عادلشاه (اِ مِ دِ)
چهارمین پادشاه از سلسلۀ عادلشاهی دکن در هندوستان، فرزند اسماعیل شاه، دومین از پادشاهان این دوده و نوادۀ یوسف شاه مؤسس این سلسله است. به روایتی که در هندوستان شایع است یوسف شاه از سلالۀ سلاطین عثمانی و برادر سلطان محمد خان فاتح بوده و در زمان جلوس سلطان محکوم بقتل گردیده بود. مادرش او را بتدبیر رهانیده و او بایران و از آنجا به هندوستان رفته و بسلطنت رسیده است. ابراهیم صاحب ترجمه پس از برادر خودملو عادلشاه در سال 941 ه. ق. جلوس کرد و پس از 24 سال سلطنت به سال 965 وفات یافت. در مدت سلطنت با همسایگان محاربات کرده مذهب تشیع را از کشور خویش برانداخت و مذهب حنفی را ترویج و ایرانیان را از ملک خویش اخراج و زبان فارسی را ترک کرده زبان اردو را زبان رسمی قرار داد. پایتخت او شهر بیجاپور بوده است